زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

ابومحمد بکر بن احمد اشج اعصری





ابومحمد بکر بن احمد اشج اعصری عبدی، از راویان از امام جواد و امام رضا (علیهماالسّلام) و از محدثان در عصر امام جواد (علیه‌السّلام) (قرن سوم هجری قمری) بوده است.


۱ - معرفی اجمالی



ابومحمد بکر بن احمد بن ابراهیم اشج اعصری عبدی، نجاشی او را از طایفه اشج بنی اعصر و راوی امام جواد (علیه‌السّلام) دانسته است. او همچنین از امام رضا (علیه‌السّلام) و فاطمه دختر ایشان روایت شنیده و افرادی چون علی بن محمد عیینه و احمد بن فضل از او حدیث نقل کرده‌اند.
[۶] نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۲، ص۴۷.

نجاشی او را شخصی ضعیف قلمداد کرده است.

۲ - آثار



کتاب‌های الطهارة، الصلاة، الزکاة و المناقب آثار بکر بن احمد می‌باشند.

۳ - مطالعه بیشتر



برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.

۴ - پانویس


 
۱. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۰۹.    
۲. ابن‌داوود حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۲۳۴.    
۳. استرابادی، محمد بن علی، منهج المقال، ج۳، ص۶۹.    
۴. تفرشی، سیدمصطفی بن حسین، نقد الرجال، ج۱، ص۲۹۱.    
۵. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۱۲، ص۳۹۳.    
۶. نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۲، ص۴۷.
۷. حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، ص۳۲۷.    
۸. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۱۲۶.    
۹. عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۲، ص۴۷.    
۱۰. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۰۹.    
۱۱. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۱۲، ص۳۹۳.    
۱۲. ابن‌شهرآشوب، محمدعلی، معالم العلماء، ص۲۸.    
۱۳. طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۳۹.    
۱۴. آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۲، ص۴۱.    
۱۵. مجلسی، محمدباقر، الوجیزه، ص۳۸.    
۱۶. تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۲، ص۳۶۱.    
۱۷. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۲۴۷.    


۵ - منبع



پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۰۵، برگرفته از مقاله «ابومحمد بکر بن احمد اشج اعصری عبدی».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.